کانال های مغزی

بنابراین ، وقتی ما در واقع دو کار را همزمان انجام می دهیم ، چه اتفاقی می افتد؟ ساده است. ما آنها را از هم جدا کرده ایم. مغز ما کانال هایی دارد و در نتیجه ما قادر به پردازش انواع مختلف داده ها در قسمت های مختلف مغز هستیم. به همین دلیل است که می توانید همزمان صحبت کنید و راه بروید. تداخل کانال وجود ندارد. اما نکته اینجاست: شما واقعاً روی هر دو فعالیت متمرکز نیستید. یکی در پیش زمینه و دیگری در پس زمینه اتفاق می افتد. اگر از روی یک دره روی یک پل طنابی راه می‌رفتید، احتمالاً صحبت نمی‌کردید. شما می توانید دو کار را همزمان انجام دهید، اما نمی توانید به طور موثر روی دو کار در یک زمان تمرکز کنید. حتی سگ من مکس هم این را می داند. وقتی از تلویزیون درگیر یک بازی بسکتبال می شوم، برای جلب توجه به من ضره ای میزند ظاهرا،

بسیاری فکر می کنند که چون بدنشان بدون جهت گیری آگاهانه کار می کند، آنها کارهای چندوظیفه ای می توانند انجام دهند. این درست است ، اما نه آنطور که منظورشان است. بسیاری از اعمال جسمانی ما ، مانند تنفس ، از قسمت متفاوتی از مغز ما انجام می شود تا جایی که تمرکز از آنجا می آید. در نتیجه، هیچ تضاد کانالی وجود ندارد. وقتی می گوییم چیزی "جلو و مرکز" یا "در بالای ذهن" است ، درست می گوییم ، زیرا در آنجا تمرکز رخ ​​می دهد - در قشر جلویی. وقتی تمرکز می‌کنید، مثل این است که نورافکن را روی چیزهایی که مهم هستند بتابانید. شما در واقع می توانید به دو چیز توجه کنید، اما این همان چیزی است که "توجه تقسیم شده" نامیده می شود. و اشتباه نکنید. دو چیز را در نظر بگیرید و توجه شما تقسیم می شود. اگر روی سه چیز تمرکز کنیم و یک چیز از بین می رود.

مشکل تلاش برای تمرکز روی دو چیز به طور همزمان زمانی خود را نشان می دهد که یک کار توجه بیشتری را می طلبد یا اگر به کانالی که قبلاً در حال استفاده است وارد شود. وقتی همسرتان نحوه چیدمان مجدد مبلمان اتاق نشیمن را توصیف می کند، قشر بینایی خود را درگیر می کنید تا آن را در چشمان خود ببینید. اگر در آن لحظه در حال رانندگی هستید، این تداخل کانال به این معنی است که اکنون ترکیب جدید مبل و صندلی را می بینید و عملاً نسبت به ترمز خودرو در مقابل خود کور هستید. شما به سادگی نمی توانید همزمان روی دو چیز مهم تمرکز کنید.

هر بار که سعی می کنیم دو یا چند کار را همزمان انجام دهیم، به سادگی تمرکز خود را تقسیم می کنیم و همه نتایج را در این فرآیند نادیده می گیریم.  چند وظیفگی به این سادگی در مغز ما ایجاد ارتباط میکند:

1. در هر لحظه توانایی مغز بسیار زیاد است. هر چقدر که می خواهید آن را تقسیم کنید، اما بهای آن را در زمان و اثربخشی خواهید پرداخت.
2. هرچه زمان بیشتری را صرف انجام کار دیگر کنید ، احتمال بازگشت مجدد به وظیفه اصلی کمتر است. به این ترتیب کارهای نیمه تمام روی هم انباشته می شود.
3. اگر از یک فعالیت به فعالیت دیگر پرش کنید و زمانی که مغزتان به سمت کار جدید تغییر جهت می دهد، زمان را از دست می دهید. این ثانیه ها جمع می شوند. محققان تخمین می زنند که ما 28 درصد از یک روز کاری متوسط ​​را به دلیل ناکارآمدی چند وظیفه ای از دست می دهیم.
4. چند وظیفه ای مزمن در مورد مدت زمان انجام کارها احساس تحریف ایجاد می کنند. آنها تقریباً همیشه بر این باورند که تکمیل وظایف بیشتر از آنچه در واقع لازم است طول می کشد.
5. افراد چندکاره بیشتر از افراد غیر چندکاره اشتباه می کنند. آنها اغلب تصمیمات ضعیف تری می گیرند زیرا اطلاعات جدید را به اطلاعات قدیمی ترجیح می دهند، حتی اگر اطلاعات قدیمی تر ارزشمندتر باشند.
6. افراد چندکاره استرس کاهش دهنده زندگی و شادی را بیشتر تجربه می کنند.

با تحقیقات انجام داده شده، دیوانه کننده به نظر می رسد - دانستن اینکه چگونه چندوظیفه ای منجر به اشتباهات، انتخاب های ضعیف و استرس می شود - به هر حال آن را انجام می دهیم شاید خیلی وسوسه انگیز باشد. کارگرانی که در طول روز از رایانه استفاده می کنند تقریباً 37 بار در ساعت پنجره های ویندوز را تغییر می دهند یا ایمیل یا سایر برنامه ها را چک می کنند. قرار گرفتن در یک محیط حواس‌پرتی باعث می‌شود که حواس‌پرت‌تر باشیم. و احتمال آن بالا است. چند وظیفه‌ای رسانه‌ای در واقع هیجانی را با تغییر تجربه می‌کنند - ترشح دوپامین - که می‌تواند اعتیادآور باشد. بدون آن، افراد می توانند احساس بی حوصلگی کنند. به هر دلیلی، نتایج مبهم هستند: چندوظیفه بودن سرعت ما را کندتر می کند و ما را کندتر می کند.

برگرفته از کتاب تنها یک چیز ترجمه ی : فاطمه سلطانی ، سعید جوی زاده

انتشارات آکادمیک تهران

شماره تماس: 09382252774